Volksstammen

Jambo Mzungu!

Vorige week hebben we een bezoek gebracht aan de bosjesmannen (Hadzabe). We kregen eerst uitleg over hoe ze elkaar groeten en over hun leefwijze. Ze spreken met de 'kliktaal'. Bijzonder om te horen.
De hutjes waren eenvoudig en heel klein. Het ziet eruit als een iglo gemaakt van takken. In zo'n hutje slapen 3-4 mensen. Deze mensen zijn heel klein dus dat scheelt weer ;-)
Ze leven van de jacht. Ze maken drie verschillende pijlen voor de verschillende dieren. De mannen gaan op jacht en de vrouwen zorgen voor de kinderen. Deze bosjesmannen mogen niet op de 'big five' schieten, behalve op de buffel. Daar zijn er zoveel van dat dat wel geoorloofd is.
Als ze eenmaal een buffel hebben gevangen, verhuist het hele kamp naar het karkas van de buffel want andersom gaat niet.
Toen we aankwamen, zag 1 van de mannen een vogeltje (ter grootte van een musje) in de boom. Hij bedacht zich niet en schoot hem met pijl en boog uit de boom. Hij begon het beestje direct te plukken en legde het op het vuur. Twee minuten later had hij een piepklein kluifje!
Richard mocht met deze bosjesmannen schieten met pijl en boog en vuur maken.

Later die dag gingen we naar de Datoq (afstammelingen Maasai). Deze hutten zagen er een stuk 'luxer' uit. De keuken wordt gedeeld met een stel geiten en een koe maar ach wat maakt het uit :-)
Het kamp was afgeschermd met takken met doorns zodat wilde dieren er niet in konden komen.
Deze mensen kleden zich ook heel anders dan de andere stam waar we geweest waren. De vrouwen hadden kleurige jurken aan en de mannen hadden een rood geblokt kleed om. Wat ook opviel waren hun oorlellen (kijk maar bij de foto's).
Ook hier mochten we weer helpen met de dagelijkse taken op dit erf. Zo mocht Esmé maïskorrels malen en in de pap roeren. Even later mochten we samen met de Datoq hoog springen (net als de Maasai). Daar was het toch echt te warm voor!!!
Deze mensen hadden ook hun eigen kwaliteiten. Ze smolten koper om tot bruikbare voorwerpen. Zo kwamen de bosjesmannen bij ze om vlees te ruilen voor de speerpunten die ze ook maken van koper. Ze smelten daar van alles om: oude kranen, bougies en hangsloten.

We werden ook nog uitgenodigd om op een basisschool te kijken. We keken onze ogen uit! Per klas ongeveer 100 kinderen. De school had in totaal 800 leerlingen met 9 leraren!!! We mochten met z'n 4en voor de klas staan en moesten ons voorstellen. Er waren kinderen bij die nog nooit een blanke hadden gezien. Daarna werd er wat verteld over Nederland. Ze mochten ons ook vragen stellen. We kregen vragen als:
"Gebruiken jullie ezels als vervoermiddel?"
"Wat verbouwen jullie in Nederland?"
Dit was echt leuk om mee te maken! Die kinderen hebben echt geen idee hoe het er in de westerse wereld aan toe gaat.
Eergisteren wilde Richard en ik naar de stad Moshi. Met een Dala-Dala hebben we ons daarheen laten rijden. Een Dala-Dala is een klein busje (soort volkswagenbusje) die je van A naar B rijdt. Dat busje wordt gehuurd door de bestuurder. Ze huren dat busje voor 1 dag incl volle tank. Aan het einde van de dag moeten ze de verhuurder 100.000 shilling betalen, wat neerkomt op ongeveer €50,- Alles wat ze overhouden mogen ze zelf houden. De afstand Marangu-Moshi is ongeveer 45 km. Voor €0,75 brachten ze ons daarheen. Geen geld zou je zeggen. Maar nu komt het.... Er moet natuurlijk geld verdiend worden, veel geld. Dus is er een proper aan boord. En de naam zegt het al: hij propt de mensen naar binnen. Elke keer als het busje stopt, denk je "neeeeee, er kan nu echt niets meer bij!" Jawel hoor! Op het hoogtepunt zaten, stonden en hingen er 30 (!) mensen in en buiten dat busje!!!! Wat een toestand haha!
We hadden leuke plannen in Moshi maar helaas liep dat even anders. Binnen 5 min na aankomst in Moshi werden we wat lastig gevallen op het busstation. Twee tellen later voelen ik wat aan m'n tas. Ik draaide me en keek in de grote ogen van de dader. Hij had niets in z'n handen en ging er vandoor. Wij waren er zeker van dat er iets gejat was dus Richard rende hem achterna totdat hij in een steegje verdween. De telefoon van Esmé is gejat..... Die middag hebben we dus moeten besteden aan interpolis bellen, aangifte doen, telefoon blokkeren en thuisfront informeren. Het geluk is wel dat niet haar eigen simkaart erin zat maar een prepaidkaart van Tanzania. De hele dag bleef deze scène in ons hoofd zitten en we waren flink geschrokken. Een lichtpuntje was wel dat Richards broertje de telefoon vanuit Nederland volledig geblokkeerd heeft dus de dader kan er helemaal niets mee!

Inmiddels is het einde van onze vakantie alweer in zicht. We hebben vrij weinig op de planning staan dus even lekker rustig aan. Moet ook wel want het is hier erg warm. 's Morgens is het al 30C (sorry, ik wil jullie niet jaloers maken). Vandaag zijn we aangekomen in Dar es Salaam. Wat een mensenmassa!! Aanstaande woensdag gaat Richard naar huis. Esmé gaat nog met haar moeder een paar dagen naar Zanzibar.

Internet is traag dus we hopen dat we foto's kunnen plaatsen! Anders komt dat de volgende keer.

We houden jullie ook op de hoogte!

Liefs Richard en Esmé